- Դո՛ւրս գրիր անծանոթ բառերը և բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր:
Հանդ-դաշտ,վերջալույս-երեկո,մակաղած-հաստացող,խարտյաշ-շիկահեր,ջինջ-զուլալ,խորզսույզ-ուշադիր,շառաչ-ուժեղ ձայն,անդուլ-անընդհատ,ղողանջուն-զրնգուն
- Նկարագրի՛ր եղնիկին:
Եղնիկ գեղեցիկ էր ու խառտյաշ` ուներ սև ու ջինջ աչքեր
- Պատմվածքը համառոտ պատմի՛ր:
Պատմվացքի հերոսը,իր որսորդ ըկերոջից եղնիկ էր ստացել՝ իր երեխաների համար նվեր։Չնայած եղնիկին լավ էին պահում, բայց նա միշտ նայում էր անտառի կողմը ու կարոտով էր հիշում լավ օրերը, որ անցկացրել էր անտառում։ Նա շատ մտերմացավ իր ընտանիքի հետ՝ մանավանդ երեխաների։ Ամբողջ օր խաղոմ էր նրաց հետ, սակայն միևնույն է նա կարոտում էր անտառին։
- Դո՛ւրս գրիր պատմվածքի ամենահուզիչ հատվածը:
Մեկ-մեկ մեզնից թաքուն բարձրանում էր այս պատշգամբը և ուշագրավ, լռիկ նայում էր հեռու` անտառներով փաթաթված․․․
- Ո՞րն է այս պատմվածքի հիմնական իմաստը:
Այս պատմվածքը մարդկանց և կենդանիերի մտերմության մասին է։
- Դո՛ւրս գրիր աշունը պատկերող հատվածը:
Սարերին ականջները լարած խորասույզ լսում էր անտառների խուլ ու անդուլ շառաչը, որ երբեմն ուժեղանում էր, երբեմն բարականում` նայելով հովերի․․․
Մհեր Մկրտչյան 