
Գրիգոր Խանջյան-Վարդանանք
- 1. Ինչ է աշխարհագիրը
Աշխարհագիրը մարդկանց և գույքերի ցուցակագրություն՝ վիճակագրություն, մարդահամար։
2. Ով է Հազկերտ 2-րդը, ինչ քայլերի դիմեց Արևելյան Հայաստանի ներքին ինքնուրույնությունը ոչնչացնելու ուղղությամբ:
Հազկերտ 2-րդը Պարսից արքա էր։ Նա, տեսնելով հայերի ներքին կազմակերպվածությունը, ցանկանում է այն թուլացնել և դրա համար հայ նախարարներին ներգրավում է իր կայսրության արևելյան սահմաններում անվերջ պատերազմների մեջ՝ ընդդեմ հոների։ Այնուհետև 449 թ․ Հազկերտ 2-րդը հատուկ հրամանով պահանջում է, որ հայերը ընդունեն զրադաշտականությունը։
3. Որքանով էին արդարացված Վասակ Սյունու և Վարդան Մամիկոնյանի խմբավորումների մոտեցումները:
Վասակ Սյունին հույս ուներ Պարսկաստանի հետ բանակցությունների
միջոցով հասնել փոխզիջման՝ պահպանելով հայկական ինքնավարությունն ու
դավանանքի ազատությունը։ Այդպես հնարավոր կլիներ նաև խուսափել պատերազմական գործողություններից և հաշվեհարդաներից։ Դրան հակառակ՝
Վարդան Մամիկոնյանը գտնում էր, որ հարկավոր է գնալ վճռական ռազմական
գործողությունների և ամեն գնով հասնել հաղթանակի։ 451 թ. մայիսի 26-ին Տղմուտ գետի ափին՝ Ավարայրի դաշտում, տեղի է ունենում վճռական ճակատամարտը։ Հայերը պարտություն են կրում, զոհվում է սպարապետ Վարդան Մամիկոնյանը։ Իսկ Վասակ Սյունին զրկվում է մարզպանի պաշտոնից, ձերբակալվում է և մահանում բանտում։
4. Ինչ նշանակություն ունեցան Վարդանանց և Վահանանց պատերազմները, արդյոք նրանք հասան իրենց նպատակին, ինչպես:
Վարդանանց պատերազմը ավարտվեց հայերի պարտությամբ, բայց միևնույն է հայերը շարունակում էին պարտիզանական պատերազմը։ Դա նշանակում էմ որ հայերի ոգին չէր կոտրվել, նրանք պատրաստ էին պայքարել իրենց կրոնի և լեզվի, ինքնուրույնության համար։ Դա հող նախապատրաստեց Վահանանց պատերազմի համար, որը տեղի է ունեցել Ներսեհապատ գյուղի մոտ 482 թ․ և հաղթանակ բերել հայերին։
5. Ըստ քեզ՝ ինչ ընթացք կարող էին ունենալ հայ-պարսկական հարաբերությունները, եթե Վարդան Մամիկոնյանն ու իր կողմնակիցները վստահեին Վասակ Սյունուն և դադարեցնեին ռազմական գործողությունները: Կամ հակառակը՝ եթե Վասակ Սյունին միանար Վարդան Մամիկոնյանին:
Քանի որ պարսիկների նպատակն էր հայեին կրոնափոխ անել, նրանք առիթից կօգտվեին և որոշ ժամանակ անց նորից կսկսեին հալածել հայերին։ Եթե Վասակ Սյունին միանակ Վարդան Մամիկոնյանին և հայ նախարարների միջև պառակտում չլիներ, ապա հայերը պարտություն չէին կրի։



